شیرودی تمام ساعات خود را وقف کردستان می کرد ،لحظه ای آرام نمی گرفت تا کردستان را

پاکسازی نماید ،دوشا دوش دکتر مصطفی چمران ،شهر به شهر کردستان را زیر پا می گذاشت و

کردستان چنان با وجود شیرودی مالوف می شد که اورا ملقب به عنوان « نقشه کامل کردستان »

می نامیدند.

دشمن از هر سلاحی برای به زانو در آوردن شکار چی یکه تاز ارتش حزب الله استفاده می کرد

اما نه تطمیع ،نه تهدید و نه ترور ،هیچکدام نمی توانست خللی در عزم راسخ «حر» کربلای

ایران به وجود بیاورد.

شیرودی ۳ سال در بحرانی ترین و سخت ترین روزهای انقلاب و جنگ ،نام خود را به کابوسی

برای دشمنان انقلاب و کشور تبدیل کرد و در این راه موجی از تهمت ها ،آزار ها و خطرات را

به جان خرید ،اما علی اکبر به تنهایی چون کوه ایستاد ،هر چند دلشکسته و آشفته خاطر می شد ،

لیکن هرگز دست از مجاهدت بر نداشت و تنها با فریاد مظلومانه خود بود که دردهای نهفته در

دل دریایی خود را آشکار می ساخت .
سر انجام سرداری که در روستای« شیرو محله »در شمال کشور دیده به جهان گشوده بود اینک آرام بر روی دست همرزمان گریانش از بالگرد بیرون آورده شد ،به جرات می توان گفت که بالگرد در آن چند سال خانه اصلی علی اکبر بود و لباس کارش ،تنها لباسی بود که در خواب و بیداری بر تن داشت .این جمله را بخوانید :
«من نمی د انم چرا هر وقت به طرف جبهه خودی بر می گردم و اعلام می کنم که شیرودی هستم ،آتش پدافند خودی چند برابر می شود .این جمله به تنهایی روشن کننده اوضاع در زمانی است که شیرودی علم جنگ با دشمنان اسلام را در آسمان ها بر افراشته بود ،به همین جهت است که او را مظلوم ترین شهید ارتش می دانند ،چون علی رغم شهرت دلاوریهایش در میان رزمندگان و مردم ،از خیانت ها و نیرنگ های دشمنان اسلام که در آن زمان به لباس دوست ملبس بودند ،دلی سوخته داشت .چند ماه پس از شهادت او بود که طومار آن خائنین و منافقین هم به همت امام و مردم در هم پیچیده شد.
شهید شیرودی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از چهل بار سانحه و بیش از سیصد مورد اصابت گلوله به هلی کوپترش ،باز سرسختانه می جنگید و همیشه عاشق به تمام معنی بود.در تاریخ هشتم اردیبهشت ماه سال 1360 خلبان علی اکبر قربان شیرودی در بیست و ششمین بهار زندگی بود که نزدیک سه سال حضور بی وقفه و مداوم در جبهه های غرب و خلق حماسه های بی نظیرکه پس از وی هر گز مشاهده نشد شهید علی اکبر شیرودی درنهایت به خلوصی که خواهانش بود،رسید و مورد دعوت حق قرار گرفت و در حالی که تانک های عراقی به طرف قره بلاغ دشت ذهاب در حرکت بودند .با هلی کوپتربه مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به شهادت رسیدو در جوار آقا عبد الله و همرزم شهیدش احمد کشوری آرام گرفت .تیمسار فلاحی بعد از شهادت وی گفت: وقتی خبر شهادت شیرودی را به امام (ره)دادم.یک ربع به فکر فرو رفتند و حضرت امام (ره)در مورد همه ی شهدا می گفت خدا آنها را بیامرزد ،ولی در مورد شیرودی گفت او آمرزیده است.

امیر سرافرازارتش اسلام سرتیپ خلبان شهید علی اکبر شیرودی دربخشی از وصیت نامه ی خود می گوید :هنگامی که پرواز می کنم احساس می کنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک می شوم .و در بازگشت هر چند پروازم موفقیت آمیز بوده باشد،مقداری غمگین هستم.چون احساس می کنم هنوز خالص نشده ام تا به سوی خداوند بر گردم.