رساله امام: نذر آن است که انسان ملزم شود(بر خود واجب کند) که کار خیری را بخاطر خدا بجا آورد یا کاری را که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا ترک کند..

.

.

نذر چند قسم است

۱- نذر شُکر مثلاً می گوییم اگر بیماریم خوب شد فلان کار خیر را انجام می‌دهیم.

.

.

۲-نذر زجر مثلاً می‌گوییم اگر نماز صبح من قضا شد یا دروغ گفتم یا غیبت کردم فلان کار خیر را انجام می‌دهم.

.

.

۳-نذر مطلق که هیچ شرطی ندارد مثلاً می‌گوید برای خدا نذر میکنم نماز شب بخوانم یا صدقه دهم ، و هر سه نذر صحیح است.

امر به معروف مراتبی دارد که باید به ترتیب بین آنها مراعات شود.

.

.

۱- مرتبه اول:این است که طوری با او رفتار شود که بفهمد بخاطر گناهی است که او انجام می دهد مثلاً از او روی برگرداند یا با چهره عبوس برخورد کند یا ترک معاشرت و رفاقت کند که اگر با این امور او دیگر معصیت را ترک و تکرار نمی کند،باید به همین مقدار اکتفا کرد و نوبت به مراتب دیگر نمی رسد.

.

.

۲-مرتبه دوم:امر و نهی به زبان است که بر همه مردم از زن و مرد لازم است این مرتبه را انجام دهند.

سکوت و بی تفاوتی در صورتیکه شرائط امرو نهی موجود است ، گناه است.ترک امرو نهی خودش گناه است البته با زبان خوش و مراعاط شرائط امرو نهی کنند.

.

.

۳-مرتبه سوم:توسل به زور است که اگر بداند یا اطمینان داشته باشد که شخص ترک منکر نمی کند یا واجب را به جای نمی‌آورد مگر با به کار بستن زور ، واجب است.

(ولی الف:باید از مقدار لازم تجاوز نکند

ب:اگر لازمه این کار درگیری و زدوخورد است در نظام جمهوری اسلامی باید به نیروی انتظامی واگذار کرد یا به آن ها اطلاع دهند.)

 امام باقر علیه السلام فرمودند: جمعی از اصحاب در محضر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بودند، آن حضرت فرمودند:بدرستی که در طرف راست عرش الهی ، گروهی از ما بر منبرهایی از نورند، صورتهایشان از نور است.صورتهای اینها از شدت نور، چشمان نگاه کنندگانی که به مرتبه ی اینها نیستند را خیره میکند.بعضی از اصحاب پرسیدند: اینها چه کسانی هستند؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سکوت فرمودند، تا اینکه علی علیه السلام عرض کرد: اینها چه کسانی هستند؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: آنها گروهی هستند که به"روح الله" عشق می ورزند و عشق ورزی آنها ، نه به خاطر خویشاوندی و نه به خاطر اموال است؛ آنها پیروان تو هستند و تو امام اینها هستی یا علی....(بحار الانوار جلد 68 ص 139«چاپ قدیم»)

مطابق روایات ، قبل از ظهور امام زمان در ایران ، حکومت اسلامی به پا خواهد شد و نکته جالب اینجاست که در روایات از رهبر این حرکت ایرانیان به "روح الله" تعبیر گشته است و بر اساس اتفاق نظر علمای رجال و تاریخ، جز حضرت روح الله خمینی رحمه الله علیه ، هیچکس پس از اسلام، از بزرگان و پیشوایان با نام "روح الله" در جایگاه رفیع پیشوایی امت اسلامی قرار نگرفته است و لذا مقصود از "روح الله" در این روایت ؛ قطعا امام خمینی (ره) می باشد نکته بسیار جالب اینجاست که مطابق روایات ، بعد از "روح الله" مردی از خراسان به رهبری ایرانیان می رسد که بر دست راستش علامت (یا خلل یا نشان فرماندهی) وجود دارد....و همین سید خراسانی خواهد بود که پرچم حکومت اسلامی را به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهد سپرد.(الله اعلم...)

دوازدهم بهمن ماه سالروز ورود حضرت امام خمینی(ره) به ایران و آغاز دهه فجر گرامی باد...

 امام خمینی پس از سال‌ها دوری و تبعید به کشور بازگشت. ایران اسلامی شاهد بزرگترین و تاریخی‌ترین استقبال بود. حضور میلیونی مردم که صف مستقبلین را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا امتداد داده بود، حاکی از عشق و علاقه بی‌نظیر آنها به رهبر خویش بود. حضرت امام به هنگام خروج از فرانسه با ارسال پیامی خطاب به مردم فرانسه، ضمن اظهار تشکر از آنها خداحافظی کردند.

* امام خمینی پس از اقامه نماز در کف هواپیما، روی دو پتو با آرامش خوابیدند. این در حالی بود که همه علاقمندان، دوستداران و نزدیکان ایشان، نگران انجام این پرواز بودند. خطر انهدام هواپیما و یا ربودن آن در آسمان چیزی بود که همه را تا لحظه فرود آن در فرودگاه تهران، نگران ساخته بود.

* با ورود حضرت امام به سالن فرودگاه، فریاد «الله اکبر» سالن فرودگاه را به لرزه در آورد. مستقبلین با خواندن سرود «خمینی ای امام»، اشک‌های مشتاقان را بر گونه‌هایشان جاری کردند.

* حضرت امام طی بیاناتی در فرودگاه تهران گفتند: من از عواطف

شفیعه ی روز جزا یا معصومه، ای زینب امام رضا یا معصومه

مزار تو بود مرا یا معصومه، مدینه و کرب و بلا یا معصومه

رحلت غریبانه برترین بانوی زمان خود، کریمه اهل بیت،
حضرت فاطمه ی معصومه سلام الله علیها را خدمت حضرت ولیعصر(عج) و شیعیان تسلیت عرض مینماییم...

رساله امام

امر به معروف و نهی منکر شرائطی دارد

۱- کسی که می خواهد امر و نهی کند باید به واجبات و محرمات آشنا باشد یعنی بداند چه چیزهایی واجب است تا امر کند و چه  چیزی حرام است تا نهی کند.

۲- احتمال تاثیر بدهد.

۳- بداند شخص معصیت کار بنا دارد گناه را ترک کند و الاَ  اگر می‌داند پشیمان شده و بنا ندارد تکرار کند امرونهی لازم نیست.

۴- در امر و نهی ضرر جانی یا آبروئی یا مالی قابل توجه ای متوجه او نمیشود والاَ امر و نهی واجب نیست مگر معصیت از امور مهم شرعی باشد که گاهی باید جان هم داد. 

اگر معروف یا منکر از امور مهم باشد مثل اصول دین و حفظ قرآن ، حفظ عقائد مسلمانان ، احکام ضروری دین مثل نماز و حجاب باید ملاحظه اهمیت شود و مجرد ضرر سبب واجب نشدن نمی‌شود بلکه اگر حفظ عقاعد یا احکام ضروری اسلام بستگی داشته باشد به دادن جان ومال باید انجام دهد.

۵- اگر بدعتی در جهان اسلام واقع شود مثل بعضی منکراتی که دولت های ستمگر به اسم دین اسلام انجام می‌دهند بر همه مخصوصا علماء اسلام واجب است اظهار حق و انکار باطل کنند و سکوت جایز نیست.                   

امر به معروف و نهی از منکر

۱- اگر جلوگیری از معصیت توقف داشته باشد براین که دست معصیت کار را بگیرد و نگذارد گناه کند یا او را از محل معصیت بیرپن کند یا در وسیله ای که با آن معصیت می‌کند تصرف  کند(مثلأ نوار موسیقی را خاموش کند) این تصرفات جایز، بلکه واجب است برای نهی از منکر.

.

.

۲- جایز نیست اموال معصیت کار را تلف کند یعنی اموالی که در شرع احترام دارد(مثلأ شیشه شراب را نمی توان شکست،گرچه می‌توان شراب ها رو روی زمین بریزید و ازبین ببرید یا مثلأ نوار موسیقی کسی را نمی‌توان شکست ولی می‌تواند پاک کند و محو کند مگر لازمه جلوگیری از معصیت باشد که در این صورت جایز است)

.

.

۳-  اگر جلوگیری از معصیت توقف داشته باشد بر حسب معصیت کار در محلی ، باید حبس کرد و او را نگه داشت تا معصیت نکند .

یا اگر توقف داشته باشد برای اینکه نگذاریم وارد محل شود تا معصیت کند ،واجب است این کار را انجام دهیم با مراعات مقدار لازم.

..

.

۴- اگر جلوگیری از منکر و اقامه واجبات ،توقف داشته باشد بر درگیری ، زخمی کردن ، یا کشتن ، این امور جایز نیست.

مگر با اجازه مجتهد جامع الشرائط(و در زمان ما وظیفه نیروی انتظامی است)

امر به معروف و نهی از منکر

  کیستم من؟ گوهر ده بحر نور کبریایم

آفتاب سامره، روشنگر ملک خدایم

آسمان معرفت را در زمین شمس‌الضحایم

کعبه‌ام، رکنم، مقامم، مروه‌ام، سعیم، صفایم

منظر حسن خدا مصباح انوارالهدایم

من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

سالروز ولادت با سعادت امام یازدهم حضرت امام حسن عسکرى علیه السلام را خدمت حضرت ولیعصر(عج) و شیعیان تبریک عرض مینماییم...  

   امیدواریم خداوند متعال توفیق پیروى آن امام همام را به همه ما عنایت فرموده ودر فرج فرزند بزرگوارش حضرت مهدى (علیه السلام) تعجیل فرماید...

To the Youth in Europe and North America

Message of ayatollah Seyyed Ali Khamenei, Leader of The Islamic Republic of Iran

 In the name of God, the Beneficent the Merciful

 To the Youth in Europe and North America,

The recent events in France and similar ones in some other Western countries have convinced me to directly talk to you about them. I am addressing you, [the youth], not because I overlook your parents, rather it is because the future of your nations and countries will be in your hands; and also I find that the sense of quest for truth is more vigorous and attentive in your hearts.

I don’t address your politicians and statesmen either in this writing because I believe that they have consciously separated the route of politics from the path of righteousness and truth.

 مشک بر دوش به دریا آمد،همه گفتند که موسی آمد...

نفس آخر ماهی ها بود،ناگـهان بوی مسیحـا آمد...

حضرت حجة الاسلام و المسلمین  »آقاى حاج سیّدمحمد تقى حشمت الواعظین طباطبائى  قمى « داستانى را از »آیت الله العظمى مرعشى نجفى قدس سره « اینچنین نقل فرمود:
یکى از علماى نجف اشرف ، که مدّتى در قم آمده بود، براى من چنین نقل کرد که : من مشکلى داشتم به مسجد جمکران رفتم درد دل خود را به محضر حضرت بقیة الله حجةّبن الحسن العسکرى امام زمان «عجل الله تعالى فرجه الشریف « عرضه داشتم و از وى خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود.

براى همین منظور بکرّات به مسجد جمکران رفتم ولى نتیجه اى ندیدم . روزى هنگام نماز دلم شکست و عرضکردم : مولاجان ، آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به دیگرى متوسل شوم ؟ شما امام من مى باشید، آیا زشت نیست با وجود امام حتّى به »علمدار کربلا قمربنى هاشم (ع «( متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم ؟!
از شدت تاثر بین خواب و بیدارى قرار گرفته بودم . ناگهان با چهره نورانى قطب عالم امکان »حضرت حجّت بن الحسن العسکرى عجل الله تعالى فرجه الشریف «مواجه شدم .
بدون تامل به حضرتش سلام کردم .
حضرت با محبت و بزرگوارى جوابم را دادند و فرمودند: نه تنها زشت نیست و نه تنها ناراحت نمى شوم به علمدار کربلا متوّسل شوى ، بلکه شما را راهنمائى هم مى کنم که به حضرتش چه بگویى .
چون خواستى از حضرت ابوالفضل (ع »( حاجت بخواهى ، این چنین بگو: «یا اباالغوث ادرکنى » اى آقا پناهم بده »

بخش دوم اخلاق در سیره عملى پیامبر اکرم(ص)

3- در ماجراى جنگ حنین که در سال هشتم هجرت رخ داد، شیماءدختر حلیمه که خواهر رضاعى پیامبر (ص) بود، با جمعى از دودمانش‏ به اسارت سپاه اسلام درآمدند، پیامبر (ص) هنگامى که شیماء را درمیان اسیران دید، به یاد محبت‏هاى او و مادرش در دوران‏ شیرخوارگى، احترام و محبت‏ شایانى به شیماء کرد. پیش روى اوبرخاست و عباى خود را بر زمین گستراند، و شیماء را روى آن‏ نشانید، و با مهربانى مخصوصى از او احوال‏پرسى کرد، و به اوامر فرمود: «تو همان هستى که در روزگار شیرخوارگى به من محبت‏ کردى...» (با این که از آن زمان حدود شصت‏ سال گذشته بود). شیماء از پیامبر (ص) تقاضا کرد، تا اسیران طایفه ‏اش را آزادسازد، یامبر (ص) به او فرمودند

یکی از شاخصه هاى پر اهمیت در پیشرفت اسلام اخلاق نیک و کلام ‏دلاویز و پرجاذبه پیامبر اکرم (ص) با انسان‏ها بود.

سه چیز در پیشرفت اسلام نقش به ‏سزایى داشت:

1- اخلاق پیامبر (ص)

2- شمشیر و مجاهدات حضرت على (ع)

3- انفاق ثروت حضرت خدیجه (س)

در قرآن مجید، به نقش اخلاق پیامبر (ص) درپیشرفت اسلام و جذب ‏دل‏ها تصریح شده است، آن جا که می ‏خوانیم:

«فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ»(آل عمران آیه ۱۵۹)

اى رسول ما! به خاطر لطف ورحمتى که از جانب خدا، شامل حال تو شده، با مردم مهربان‏ هستی، و اگر خشن و سنگدل بودى، مردم از دور تو پراکنده‏ می ‏شدند، پس آن‏ها را ببخش، و براى آن‏ها طلب آمرزش کن، و درکارها با آن‏ها مشورت فرما.»

ازاین آیه استفاده می ‏شود که :

درود و سلام خدا بر شهدای مقاومت حزب الله ...

شهید جهاد مغنیه فرزند شهید عماد مغنیه یکی از شهدای اخیر حمله اسراییل...

شهادتتان گوارا باد ...

            عاقبت این عشق هلاکم کند...

                               در گذر کوی تو خاکم کند....

تشنه بودم. لبانم چون پوست خرمای خشکیده بود. ما - مردان سپاه کوچک حسین - همه این چنین بودیم. دیرزمانی بود که آب مشکها را بین کودکان و مادران شیرده، تقسیم کرده بودیم. عباس بن علی در این کار از همه سبقت گرفته بود. اکنون چشمانش بی رمق و صدایش گرفته بود. بی شک تشنگی، بیش از همه ما بر کام او نیش می زد......

حضرت بقیة الله الاعظم سلام الله علیه:

«سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فدای او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایی برادر بود و از او حفاظت کرد و برای رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایی» را لعنت کند…»